Як спіцца беларускім пажарнікам?
-
-
>
-
>
-
>
БЛОГ
6907
У мірныя часіны беларускія чыноўнікі і МНС-нікі вельмі любілі ўдзельнічаць у розных еўрапейскіх транспамежных праектах.
Асабліва ім падабалася прыязджаць у госці да ўкраінскіх калег, якія не скупіліся на пачастункі і сувеніры. У адказ беларусы часта гаварылі ўзвышаныя тосты на адрас украінскіх сяброў.
Аднак тое ў мінулым. Цяпер у бок Украіны ляцяць ракеты. А ўкраінцам цяпер не да кампліментаў.
Калі я гляджу на гэтыя апакаліптычныя фота, дзе луцкія пажарныя тушаць нафтабазу пасля ракетнага абстрэлу, яны ўспамінаюць сваіх беларускіх выратавальнікаў, бо з іх тэрыторыі прыляцела ракета.
У канцы 2019 года на Валыні прайшоў медыяфорум у рамках трансгранічнага супрацоўніцтва Польшча-Беларусь-Украіна. Акрамя журналістаў з трох краін, да нас прыехалі розныя эксперты з Беларусі, каб расказаць пра праекты Еўрасаюза.
Тут абавязкова былі і лекары, і супрацоўнікі МНС, мне пашанціла падчас развітальнай вячэры апынуцца ў іх кампаніі.
Памятаю тых лагодных беларусаў, якія прамаўлялі тосты за інтэрнацыянальнае сяброўства, расказвалі, як крута ездзіць адзін да аднаго, крыху хваліліся, што ў іх больш тэхнікі, чым у луцкіх пажарных (хоць наш аўтапарк куплены за грант).
Читайте також: «Ніхто не зобов’язаний виконувати злочинні накази»: мер Луцька звернувся до білорусів
І я думаю, ці глядзяць цяпер кадры з Луцка тыя беларускія медыкі і ратавальнікі? Ці памятаюць яны тую развітальную вячэру?
Ці пісалі яны сваім луцкім калегам, хаця б таемна, у тэлеграме, што гэтая смяротная зброя ляціць з іх тэрыторыі і што яны адчуваюць пякучы сорам, хоць нічога не могуць зрабіць?
Я нават не пытаюся, ці здольныя яны на пратэст ці падтрымку...”
***
Читайте також: Беларусы, не дайце ўцягнуць блізкіх у вайну
***
Коли дивлюся на ці апокаліптичні фото, де луцькі вогнеборці гасять нафтобазу після ракетного обстрілу, то згадують їхніх білоруських колег-рятувальників, бо ж з їхньої території прилетіла ракета.
Читайте також: Білорусь у війні проти України: все, що треба знати
Читайте також: Ситуація у Львові: повністю зруйнована нафтобаза, у яку влучили окупанти
Наприкінці 2019-го на Волині був медіа-форум в рамках транскордонної співпраці Польща-Білорусь-Україна.
Крім журналістів з трьох країн до нас прибули різні фахівці з Білорусі, які розповідали про проєкти Європейського Союзу.
Там точно були медики і МЧС-ники, бо випало у їхньому товаристві бути під час прощальної вечері.
Пригадую тих добродушних білорусів, які виголошували тости про міжнародну дружбу, розповідали, як круто отак їздити одні до одних, трохи хизувалися, що в них обладнання є більше, ніж в луцьких пожежників (хоч і нашим автопарк наворочений купили за грантові кошти).
І от думаю, чи дивляться ті білоруські медики і рятувальники зараз кадри з Луцька? Чи згадують ту прощальну вечерю? Чи написали своїм луцьким колегам бодай таємно в телеграмі, що ця смертоносна зброя летить з їхньої території і вони відчувають пекучий сором, хоч і вдіяти нічого не можуть?
Я навіть не питаю чи здатні вони на протест чи акцію підтримки.
